Ayna Rengi

Gözlerimiz kamera gibi neye çevirirsek ona odaklanır ve kaydeder. Herkesi görürüz de kendimizi görmekten aciziz. Özellikle de yüzümüzü görmek için başka araçlara ihtiyaç duyarız.  Bir olayı yaşarken o anın derinliği ve yükselen duyguların bulanıklığı içinde bazı şeyleri algılayamayabiliyoruz. Bulutlar biraz dağılınca zihnimiz netleşmeye başlıyor, biraz zaman biraz sakinlik ve uzaklaşmanın ardından doğru düşünmeye başlıyoruz.  Etraf karanlıkken göremeyiz, o an her şey korkunç ve belirsiz gelebilir. Ve o karanlığı kötü olarak adlandırırız. Kızarız, değiştirmek isteriz.  Aynı karanlık bazen saklanmak için iyidir. Bazen fotoğrafın güzelliğini ortaya çıkaran güzel bir fon olur.  Geceleri yeni güne hazırlayan perde olur. Uyuyup dinlenmek için, yeniden toparlanmak için vesile olur.  Işığın güzelliğini ve önemini anlamamız için zıddını görmeye ihtiyacımız vardır.  Aslında ışığı oluşturan karanlıktır. Karanlık olmasa aydınlık da olmazdı. Aydınlığın önemi...

  Para tanımın nedir? Para senin için ne ifade ediyor? Parayla yaptığın ilk alışverişin nasıldı? Parayla ilgili tekrar ettiğin cümleler neler? Photo by Igal Ness on Unsplash Kişinin parayı tanımlayışı, parayı nasıl gördüğü parayla ilişkisini belirler. Maddeye, bedene, anneye ve kadınlığa bakışı paraya bakışı hakkında bilgi verir. Parayla ilk teması ve parayla ilgili anıları da parayı kullanma şeklini etkiler. Para zor kazanılır, para zor zamanlar içindir, para bize gelmez, ancak çok çalışırsak, topraktan kazanırsak zengin oluruz, para elinin kiridir, çok para kirli olur, para hemen biter, para bizi bozar  gibi atalardan aktarılan ve kendi deneyimleriyle de desteklenen kısıtlayan inançları kişinin paraya bakışını ve parayı kullanma alışkanlığını etkiler. Sen parayla ilgili ailenden neler duydun? Neler gördün? Parayla ilgili seni etkileyen ne tür anıların var? Şimdi çok paran olsa ne yapardın? Mesele kaynaklarımızı nasıl kullanacağımız. Zamanını, enerjisini ve parasını saça...

Bir kız çocuğu düşünün, doğduğu evde kurban hisseden bir anne var, yaşadığı yer, evliliği, imkanları nedeniyle annesini, babasını suçluyor, eşini suçluyor. Seçim ve onay hakkı yokmuş gibi dışarıyı suçlayarak şikayet ediyor. Benzer şekilde etraftaki ebeveynlerin de başkalarını suçladığını seyrediyor. Devleti, çevredekileri, aileleri, kurumları, dünyayı beğenmiyor ve şikayet ediyorlar. Küçükken seyrettiği dünya böyle olunca o da başlıyor her şeyde dışarıyı suçlamaya. Çocukken onun için seçimler yapan, onun yerine karar veren ailesini suçlayarak kendi iradesini görmezden geliyor. Büyüdüğünde de bu hali bırakamazsa ve idrak edemezse ebeveynleri gibi dışarıyı suçlayan ve seçimlerinin sorumluluğunu almayan birine dönüşüyor. Sonra çocukları oluyor ve biliyor ki büyüyünce çocukları da onu suçlayacak. O yüzden tüm önlemleri alıp çocukları için fedakarlıklar yapıp gelecekte suçlanmamak, pişman olmamak için her şeyi kontrol altına almaya çalışıyor. Yaşadığımız her olay kendi onayımızl...

Eşler kendi arasında problem yaşadığında gizlemeye çalışsa bile bu çocuğa yansır. Olumsuz olaylar yaşanmış ve rahatsız edici duygular varsa bunun hissedilmemesi pek mümkün değildir. Çatışmalı bir ailede yetişen çocuk kendini değersiz ve suçlu hisseder. Ebeveynleri ona bağırdığında, şiddet uyguladığında kendini suçlar, ben bir şey yapmışımdır ki bunu hak etmişimdir. Suçlu olan cezalandırılır. Ben suçluyum o yüzden cezalandırılıyorum. Ben değersizim, hiçbir şeyi doğru yapamam. Şeklinde düşüncelerle pek çok kısıtlayan inanç oluşturur. Büyüklerin onu düşündüğüne, sevdiğine ve doğru olanı yaptığına inanmak ister. Bunun için de kendini suçlu taraf ilan eder. Onları doğru kendini yanlış kabul eder.  Küçüklükte oluşan bu bilinçaltı kısıtlayan inançları kişinin hayatı boyunca ezilmesine, şiddete uğramasına, değersizlik yaşamasına neden olur. Eğer fark edip dönüştürmeyi başarırsa gidişatı değiştirebilir. Çocukken fark etmeden verilen yanlış mesajlar çocuğun tüm hayatını şekillend...

 İnsanın hayatında büyük öneme sahip olan  0- 6 yaş dönemi kişiliğimizin ve dünya görüşümüzün büyük oranda şekillendiği dönemdir. Bu dönemin öncesinden biz aktarılan bilgileri de alarak yolculuğa başlarız. Doğumla beraber artık hayatın içinde rol alarak öğrenmeye başlarız. Deneyip yanılarak, başkalarını gözlemleyerek pek çok konuda bilgi ediniriz. Anne ve babamız ilk rol modellerimizdir. Onların birbiriyle olan ilişkisi ve bizimle olan etkileşimi insanların ilişkisi hakkında bir şablon oluşturmamıza ve herkesi buna göre etiketlememize neden olur. Ne kadar çok insanla muhatap olursak o kadar çok gözlem yapıp kıyaslama fırsatımız olur. Ama bu bilgiler subjektif ve yanlış değerlendirmeye açık oluyor. Olumsuz ortamda büyüyen çocukların edindiği tecrübeler pek de iç açıcı olmuyor ve ileride karşısına çıkacak insanlarla nasıl iletişim kuracağını bu ilk deneyimleri belirliyor. Örneğin; babası annesine sürekli hakaret eden, ezen, değer vermeyen bir evde büyüyen çocuk. Şu tür inançlar ...

Herkes hayatı kendi filtrelerinden süzerek algılar ve kendi penceresinden bakar. Olumlu bakmak ve olumlu düşünmek çok önemlidir ancak olumlamalar derinden gelmiyorsa eksik kalır. Hayat güzel, insanları seviyorum, her şey çok iyi deyip dursanız öyle bakmaya çalışsanız da zor bir aileden geldiyseniz, büyükleriniz kıtlık, zorluk ve sorunlarla yaşadıysa, kötü deneyimlere sahipseniz, hayatın kolay ve güzel olduğuna inanmanız kolay olmayacaktır.  Sözlerinizle zorlasanız da bilinçaltı kayıtları dönüştürülmediyse onlar sürekli baskı yapmaya ve sizi aşağıya çekmeye devam edecektir. DNA; nesilden nesile kayıtların depolandığı bir hafıza kartı gibidir. Nesiller deneyimlerini, düşüncelerini, inançlarını ve duygularını sonraki nesillere aktarır. Hayatımızda bize ait olmayan pek çok duygu ve inanç vardır. Biz aktüel olmayan pek çok kaydı taşımaya devam ederiz ve bunlar bizi zorlar.  Bilinçaltı dönüşümü ve atalardan gelen kayıtlarla ilgili pek çok teknikle çalışma yapılabilmektedir. Bu çalış...