Ayna Rengi

 Yaşadığımız olayları olduğu gibi kaydetmez beynimiz. Sol beynimiz ayrıştırıp inceler, sağ taraf duygu, düşünce ve olay esnasında etrafta olanlarla anlamlı bir bütün haline getirir. Önceki bilgi ve deneyimlerle bağdaştırarak kendine göre yorumlayarak kaydeder. Herkes kendi algısı ve koşullarına göre kaydettiği için bir anıyı anlatırken aynı şekilde anlatmazlar. O yüzden kişilerin kendi bakış açılarına gerçek diyemiyoruz. Geniş bir algıyla düşünmek mümkün olsa da insanın kendinden bağımsız, gerçek bakış açısıyla bakması pek mümkün olmuyor.  Etkilendiğimiz çok fazla faktör var ve fanusta yaşamıyoruz. Sürekli alışveriş halindeyiz. Duyularımıza takılan pek çok bilgi sürekli bizi etkiliyor. Bilinçli ya da bilinçsiz olarak sürekli kaydediyoruz. O yüzden benim bildiğim doğru diyerek kendi bakış açımıza çok güvenerek haklılık tartışmalarına girmemek gerekir. Duyularımız sınırlı, algımız farklı, her şeye hakim olmamız ve kontrol etmemiz mümkün değil o yüzden başkalarına da ...

Güzel gördüğün çoğu şey bir anda olmamıştır. Geçen yıllar, farklı bakış açılarıyla dolu insanlar, üretenler, eleştirenler, bozanlar, düzeltenler ve daha pek çok faktör katkı sağlamıştır ona. Bizim açımızdan olumlu görünmeyen olaylar da katkı olabilir. İyi - kötü, doğru - yanlış diye değerlendirmeden süreci izlemek en güzeli.  Yaşarken fark etmeyebiliyor insan. Tam da sıkıntının orta yerinde kafasını kaldırıp geniş açıyla bakamayabiliyor. Ama şöyle bir geriye çekilse, uzaktan bakabilse fark edecek. Yıllar sonra bu deneyimin ona neler kazandıracağını bir bilebilse. Geçmişe bakınca olumlu, olumsuz her şeyin bize katkı olmak için heybemizde biriktiğini görüyoruz. Yolculuk boyunca aydınlanamasa da tünel. Sonuna gelince ışıklar manzarayı tüm parlaklığıyla sunuyor ve gözlerimizi kamaştırıyor. Bazen tünelden çıkmaya hazır olmadığımız için tünel uzuyor, bazen kısa olsa da bize uzun geliyor. Gözlerimiz bir anda ışığa çıkınca rahatsız olur, belki de göreceklerimize hazır hale gele...