Bebeğimi dünyaya getirdiğimde kendimi çok acizleşmiş hissettim bunun yanında çok da güçlü olmaya başlamıştım. O kadar uykusuz geçen saatin ardından gün boyu uykum gelmemişti. Ona doya doya bakmak, o anları güzel değerlendirmek istiyordum. Çok değerli, özel ve duygu dolu anlar. Bebeğimi görünce inanamadım,o küçük şey karnımdan çıkıp benim dünyam oluvermişti. Yorgundu, dökülen derisi, yumuşak buruşuk vücudu o kadar savunmasızdı ki, ağlatmamak ve korumak için ne gerekiyorsa yapmak istiyor insan. Artık o bir anne ve babanın emaneti oluyor ve sorumluluğunuz altına giriveriyor.
Yaşarken öğrendiklerimi paylaştığım bir blog