Ayna Rengi

Alarmının sesiyle uyanmıştı. Bedeni aynı yerde, aynı odada ve bildiği duygularla doluydu. Gözlerini açınca gördükleri aynıydı. Değişmeyenlerin verdiği güven ve huzur ile güne başladı. Her sabah yaptıkları neredeyse aynıydı. Bazılarını farkında olmadan otomatik olarak yapıyordu, hızlıca. Uyandığında yine aynı kişileri seviyor, aynı kişilere öfke duyuyor, aynı düşüncelerin dönüp dolaşmasını izliyor, dün nasıl bıraktıysa öyle uyanmak ona güvende hissettiriyor. Bu kadar aynılık içinde farklı bir gün ve değişim beklemek pek de mümkün olmuyor. İnsan hayatındakilere sıkıca tutundukça yeniyi hayatına alması o oranda zor oluyor. Bıraktıkça yeniye yer açılır ve yeniyi alabildikçe bırakmak kolay olur. Bazen zor da olsa kötü de olsa, acı da verse bırakmakta zorlanır insan çünkü o bildiği acıdır. Bilmediği korkutur, belirsizlikten neler geleceğini bilmediği için bildiğine sarılır.  Hayata güvendikçe eskiyi bırakmak ve yeniyi kucaklamak kolaylaşır. Hayatı kucaklayan, her deneyimin öğ...

Bir akşamüstü kitabını, çayını alıp oturabiliyorsan, içindeki çalkantılara, dışarıdaki fırtınalara rağmen kitabın sayfalarında huzuru bulabiliyorsan şükredeceğin çok şey var demektir. Son yıllarda değişen yaşantıların ve medyanın etkisiyle huzuru koruyabilmek giderek zorlaşmakta. Genel olarak bir huzursuzluk hakim. Sanki medyada görülenler gerçekmiş ve orada görülen bir kaç görüntüdeki mutluluk her anlarını ifade ediyormuş gibi geliyor izleyenlere. Oysa medyada yer alan her şey kurgu, gerçeği değiştirerek, bazı kısımlarını keserek paylaştıkları için tam olarak gerçeği yansıtması beklenemez.