Ayna Rengi

Bebeğimi dünyaya getirdiğimde kendimi çok acizleşmiş hissettim bunun yanında çok da güçlü olmaya başlamıştım. O kadar uykusuz geçen saatin ardından gün boyu uykum gelmemişti. Ona doya doya bakmak, o anları güzel değerlendirmek istiyordum. Çok değerli, özel ve duygu dolu anlar. Bebeğimi görünce inanamadım,o küçük şey karnımdan çıkıp benim dünyam oluvermişti. Yorgundu, dökülen derisi, yumuşak buruşuk vücudu o kadar savunmasızdı ki, ağlatmamak ve korumak için ne gerekiyorsa yapmak istiyor insan. Artık o bir anne ve babanın emaneti oluyor ve sorumluluğunuz altına giriveriyor.

Hüzün dalgası çarptıysa yüreğine, Ya Mevlâ'nı özlemişsindir ya da Mevlâ'n seni.. Mevlâ'yı özleyen gönül ya hüznü bekler, ya da hüzündedir. Bela, gam ve keder Mevlâ'nın sevdiklerine gösterdiği kamçıdır, vurdukça kendine çeker.. [caption id="" align="alignleft" width="302"] Dua, güller açtırır gönüllerde[/caption] Şuan içinde bulunduğun sıkıntı belki etmediğin duanın sonucudur, şu an içinde bulunduğun güzellikler belki de ettiğin duaların sonucudur. Şuan yapman gereken; içinde bulunduğun anı en güzel şekilde değerlendirmek ve geleceğine katkıda bulunacak dualar etmek. Geçmiş artık gelemez, gelecekse daha gelmedi.. Şuanın seni çok güzel bir geleceğe ulaştırabilir, o yüzden şuanın değerini bilelim, 'eğer' ve 'keşke'lerle değil de yapmamız gerekenler ve dualarla her anı değerlendirelim inşaALLAH.

Bir çiçek gibi narin, kırılgan ve özel bakım isteyen çocuk yetiştirme mevzusu ihmali ve hataları kabul etmiyor. O nedenle bilinçli olunmalı ve anlık kararlar vermeye hazır olabilmek için küçük küçük pratikler yapılmalı. Çocukla oynamak, vakit geçirmek ve mutlu anlarında yanında olmak genelde zevk alınan ve istenilen durumlardır. Ancak istemediğimiz davranışlar gösterdiğinde, ağladığında, durmadığında ne yapmamız gerektiğini şaşırıp bocalayabiliriz ve çocuğun bu haliyle başa çıkmak zor gelebilir.

Küçüklüğümden beri fotoğraf çekmeye karşı hep bir ilgim vardı. İleride güzel bir makinem olacağını ve güzel fotoğraflar çekeceğimi hayal ederdim. O zamanlar fotoğraf çekmek için telefonlar da yoktu. Evimizde bir tane fotoğraf makinesi vardı ve çok kıymetliydi. Alıp her yere götürmek mümkün olmazdı. Küçük de olsa bir fotoğraf makinem olmasını istemiştim, bir markette 16 liralık çamaşır deterjanının yanında hediye olarak verilen küçük bir makine vardı. Onu bari alayım bir şeyler çekerim diye hayaller kurmuştum. Satıldığı yere gittiğimde orada çalışan güleryüzlü bir abla "ona vereceğin paraya değmez, bende birinin hediyesi olan, hiç kullanmadığım bir fotoğraf makinesi var, sana onu vereyim bir bak, çalışıp çalışmadığını bilmiyorum." demişti. Nasıl sevinmiştim, içim içime sığmıyordu.